Dit was de druppel..

Tijdens mijn leven ben ik al vaak geconfronteerd met mooie, en met minder aangename, ingrijpende gebeurtenissen. Soms was mijn invloed heel groot, en soms was ik overgeleverd aan de goden. In het afgelopen jaar en met name in de afgelopen maanden is er heel veel gebeurd en soms voelde ik me een speelbal op de golven. Bij windkracht 11...

Een relatiebreuk, een motorongeluk, verloren gaan van vriendschappen, het onverwacht overlijden van mijn vader. Wat ik dan doe, is mijn zieleroerselen, die ik niet meteen kan verwerken, in een grote emmer gooien; "nog te verwerken". Die emmer is echter in de afgelopen tijd steeds voller geworden, de rand is bereikt, zonder dat ik het in de gaten had.

Nog steeds komen er druppels bij die mijn emmer vullen. En dan komt bij mij één vraag bovendrijven:

Is het de schuld van de laatste druppel dat de emmer overloopt?

Of had ik eerder in moeten grijpen, en de bronnen van die andere druppels dicht moeten draaien? Was het eigenlijk wel zo goed voor mij, om al die tijd de last van anderen (ook) te dragen? Ik heb die lasten met liefde gedragen, dat is niet het probleem. De normen en waarden, die ik met de paplepel kreeg ingegoten, maken dat ik me zeer sociaal opstel. Soms zelfs ten koste van mezelf. Maar het waren niet (altijd) mijn lasten. En ze hebben wel mijn emmer met zieleroerselen gevuld.

Ik erken nu, nu de laatste druppel de emmer deed overlopen, dat ik mijn energie beter anders had kunnen verdelen. Meer bij mezelf blijven en de last van een ander bij de ander laten. Maar die gedachte botst met mijn systeem, en mijn gevoel voor normen en waarden.

De oplossing die ik nu ter plekke bedenk is even simpel als doeltreffend: twee emmers!
Eén emmer voor mezelf, en één emmer voor mijn medemensen met wie ik me op een dieper niveau verbonden voel. Laat ik tegelijkertijd de oude volle emmer maar eens omgooien en afscheid nemen van veel te oude druppels die ooit mijn emmer vulden en waarvan ik niets meer te verwachten of te vrezen heb.
Dat geeft me weer ruimte om mijn emmers te (laten) vullen met dingen die er echt toe doen..

En het antwoord op de vraag of het de schuld van de laatste druppel is die de emmer doet overlopen?

Nee het is niet de laatste druppel die de schuld mag krijgen.

Het is mijn eigen schuld dat ik niet veel eerder af en toe mijn emmer omgooide om afscheid te nemen van energieverslinders.

Misschien levert die laatste druppel me juist wel meer positieve energie op dan ik verwacht. Als ik het maar durf toe te laten..

In vertrouwen dat mijn emmers groot  en leeg genoeg zijn..